Elsie-May - bijzondere schilderes - die een "eigen" blik op onze wereld heeft...
Haar artistieke werk is voornamelijk gericht op het zoeken naar volledige vrijheid, en weerspiegelt zo de voortdurende uitdaging van het bestaan die we in het leven tegen komen.
Als dochter van een Belgische vader en een Engelse moeder, is haar benadering van kunst altijd eclectisch geweest, een subtiele mix van culturele
en educatieve invloeden, zowel Angelsaksisch als continentaal.
Na haar opleiding aan het Bischoffsheim Instituut in Brussel en een specialisatie in grafisch ontwerp aan de « «Ecole Nationale Supérieure des Arts Visuels de La Cambre » in Brussel, volgde een professionele carrière die een breed spectrum omvat, van studio's van reclamebureaus tot afdelingen Human Resources van grote multinationals.
De voorbije drie decennia werden haar artistieke activiteiten in het bijzonder beïnvloed door haar parallelle vrijwilligerswerk, zowel met aidspatiënten als in de palliatieve zorgafdelingen in verschillende Brusselse ziekenhuizen.
Gedurende deze tijd hebben de turbulente emoties en persoonlijke ervaringen van degenen die ze het voorrecht had te begeleiden, een grote invloed op haar artistieke werk gehad.
Ze werkt afgezonderd in een lichte werkplaats in Waals-Brabant (België) waar ze vooral de naakte vorm kiest om elk individu letterlijk bloot te leggen en te ontdoen van zijn laagje vernis en masker waarachter het model zijn toevlucht zou kunnen zoeken voor zijn emoties.
Ze schildert op verschillende dragers en bijna volledig met natuurlijke pigmenten, wat zowel intensiteit als verfijning ten goede komt, en haar
respect weerspiegelt voor haar onderwerpen.
Creëren is voor Elsie-May een ultiem voorrecht, een soort uitlaatklep waar ze haar lijden en hun wrede littekens zo goed mogelijk kan benaderen en zich daarom volledig kan laten gaan om haar meest wezenlijke te onderzoeken.
De modellen waaruit de naaktvormen en portretten ontstaan, die tegenwoordig het grootste deel van haar werk vormen, zijn slechts de voorbode van het eindresultaat.
Door op dit kader voort te bouwen, probeert ze, zonder het minste conformisme, de vreugde, de angsten, de dromen en de ervaringen uit te
drukken die samen elk gezicht, elk gebaar vormen.